Tuesday, December 27, 2016

පුනරාගමනය


කදුළු වැක්කෙරෙන
දෙකොපුල් අතරින්,
හිනැහෙන
නුඹේ දෙනෙත් යුග,
දෙස බලා මං
කෙසේ යන්නද,
දමා තනිකර හුදකලාවේ

පුංචි පුතු හිනැහෙන
මුවින් තන පුඩු විකාගෙන
කෙසේ මම්  යන්නද
හදවත වානෙන්
තැනුවෙකු සේ

කම්බියක් ගැටගසන්
බෙසියරයෙ කෙලවරට
කදුළු කැට බේරෙන්නෙ
ඉරී ගිය හැට්ටෙට
පුංචි පුතු අත යොමයි
ඇට සැකිලි පපුතුරට

එහෙව් උඹ දෙස
බලාගෙන මං
තවත් කුමටද
මෙහි රැදෙන්නේ
හදවත වානෙන්
තැනූවෙකු සේ

මියෙන්නට යන්නෙමි
සංසාරෙ දිනයෙක
කරකාර ගන්නෙමි
රැජිණියක කර නුඹව
මාළිගාවක තියන්නෙමි


Monday, December 26, 2016

“බොහෝ දේවල් කියන්නට ඇත කිමද නාවේ ගෙවල් පැත්තේ"





නුපුරුදු අංකයකි දර්ශන තලය













මත

තැබුවෙමි සුරත හෙමිහිට දුර බනුව
වෙත

ගන්නද නොගෙන ඉන්නද පොර බදී
හිත

හෙලෝ කවුද ? මේ පවසනු මැනවි
මිත




එකමත් කලක එක පොල්කට්ටේ
බීව

ඇයි බං අමතකද බොට දැන් මේ
මාව

ටකරං හඩක සද්දෙන් ඇතුලෙන්
ආව

ඒවා වචනමද  හී සැරයකි
ගෑව




ඇති වුණි දුකක් නුඹ ගැන හිතවත්
මිතුර

මුව වේලුනා නොතිබිණි බීමට
වතුර

බොරුවක් කියනු හැර නොතිබිණි ඉඩ
හසර

කුළියක නිරත වී සිටියෙමි ඒ
අතර




“බොහෝ දේවල් කියන්නට ඇත කිමද  නාවේ  ගෙවල්
පැත්තේ
කෙසෙල් කැන්නම් දෙක තුනක් ඇත ඉදීලා ගේ ඉහළ
වත්තේ”
කියපු හැටි උඹ අහන් හිටියෙමි කදුලු හංගන් ඇස්
දෙපැත්තේ
අත් වනාගෙන නිකං එන්නද අතේ තඹ දොයිතුවක්
නැත්තේ



අතේ ගැවසුණු පුංචි මුදලක් ළූනු කොටුවට
වැය වුණා

අවාරේ ආ වැස්සකින් ඒ සියල්ලම මගෙ
යට වුණා

මහා නියගෙන් වැටුණු හෙණකට මගේ සියොලග
යට වුණා

ටැට්ටරේ ණය ගෙව්වෙ බිරිදගෙ රත්තරං කණ කර
උනා




හතර අත ණය වෙලා ගියවර කෙටූ හේනට වින
වුණා

සෝය හදලා වියදමත් නෑ කකුල් දෙකනං හිල්
වුණා

දොට්ට ගෑවී මී සතුන්ගේ මී උණෙන් හෙම්බත්
වුණා

සුමනෙ මාමගෙ බටු  කඩන්නට බිරියටත් යන්නට
වුණා





කුමටද මුසා මේ පවසන්නේ
                  සත්ත

කුසගිනි නිවයි පවුලෙම වානේ
කැත්ත

පිල්කඩ හිදී මා එනතුරු දරු
රොත්ත

වෙන සැප කුමට මගෙ දිවියට මතු
මත්ත




අල්ලපු ගෙදර සයිමන් මාමගෙ
කුඹුරේ

අත්තන් යන්න තියෙනව මට දැන්
මිතුරේ

පාඩුව දැනෙයි හිටියොත් උඹ හා
ඇසුරේ

එන්නම් දිනෙක කිමිදෙමු අප තුටු
වතුරේ




මිනිත්තුවකුයි උඹෙන් ගත්තේ මගේ මේ දුක
කියන්න

උඹයි ඉන්නා එකම මිතුරා මගේ දුක් කද  
අහන්න

මෙත් ගුණත් පිරිහිලා  මේ ලොව යාවි ටික ටික
ගිලෙන්න

උඹට පිහිටයි සියළු දෙවිදුන් වරෙන් දිනයක ඇවිත්
යන්න